Waar blijft de tijd – Dé Hogeweg

Zondag vlogen de Haagse vloeken met ziektes om je hoofd op het MalieModderveld. Naast de barre want ijskoude weersomstandigheden kwam dat er ook nog bij. Om bij de tassenservice te komen, moest er een drassig parcours worden overgestoken. Diepe voren (fiets? auto? crossmotor?) waren in spekvette modder getrokken, zodat menig loper ook nog eens uitgleed met zijn nieuwe maar toch ingelopen loopschoenen. 

Het is bekend dat iedereen voor de start van een hardloopwedstrijd nog even wil plassen. Om bij de Dixies te komen moest je andermaal een moddermoeras oversteken, maar je moet als je moet.
Henk Patat was vooralsnog nergens te bekennen of ruiken. Misschien weggezonken als in drijfzand na de kidsrun.
De verharde weggetjes rondom het veld waren bedekt met een laagje dunne modder van een centimeter of 3. Dat kleefde mooi rond je schoen omhoog en spetterde bij het inlopen op tot aan je bil. Eigenlijk was het hele veld een totale no-go-area. Maar dat is natuurlijk al 30 jaar geen nieuws.

De sfeer zat er in ons groepje van twee meteen goed in. Denk daarbij aan de poolwind die je van alle kanten tegen hebt en het CPCfeest kon wat ons betreft beginnen. Een enorme oppepper was de muziek. Hoevaak we Gangnam Style wel niet gehoord hebben door te hard staande boxen! Geweldig!
In ons startvak moesten we een klein half uur zoetbrengen. Jeeej sexy lady… handjes in de lucht en jumpen maar, riep de dj van dienst een keer of 15. Het voordeel van het gespring in het startvak was dat niemand het meer koud had. Het grote nadeel ervan was dat menig loper veel te vroeg piekte en zijn kruid al verschoten had voordat het startkanon afging.

Van de 10 km die we daarna liepen (ja, viel mee & vloog voorbij hoor!) is me het meest het geklos bijgebleven van lopers met blauwe Weight Watchers jasjes en het zware gezucht van Obese-achtigen. Super natuurlijk dat zij ook meedoen, maar de vraag is wat mij betreft of je dat eigenlijk wel moet willen. Als ik nog tijd heb voor zulke gedachten zit het wel snor, dacht ik toen nog.
Dat we toch wel hadden afgezien gedurende lange tijd bleek uit het feit dat we dingen zagen die er niet waren. Bij onze fietsen stond W. te zwaaien met twee overheerlijke bruine stokbroden. Een goede vervanger van patat, dachten we nog. Bij nadere inspectie bleken het paarse tulpen (in bruin pakpapier) te zijn. Hoe mooi staken die af tegen alle modder!
In het TV West verslag zag ik die avond dat Sjaak Bral als lolsmurf was ingehuurd. Hij reed achterop een motor expres naast mensen met overgewicht om te vragen of het ging. Nondekanonne wat flauw! Kan hij toch beteâh! Latie lekkah wat an se vetpet krijge met se uìthèniguh commetaâhr!